Терминологичен Речник
ꙁъло  
ꙁъло ср субст 1. ет. [Нравствено] зло ( κακόν, τό ) , относно неговия произход:  ꙗкоже не бꙑт „въ градѣ ꙁълѹ егоже г͠ь не сътвор“, не ꙁълѹ вновьна б͠а покаꙁаеть ЙЕ Бог 316а 1 – 4 Като противоположност на добродетелта и Божията воля: на дъвое нареть сѧ ꙁълѹ мꙗ ... овъгда бо еже стьствъмь ꙁло ѧвлꙗть, еже сѹпротвьно есть добровольствѹ  бж͠ю хотѣньѭ ЙЕ Бог 316а 5 – 9 Син. грѣхъ, съмрьть, ꙁълоба, болѣꙁнь Сем. гн. дꙗволъ, сотона, гꙑбѣль, накаꙁань, богъ, добро, вол҄ꙗ, ꙁборъ 2. психол. Болезнено чувство ( _ ) : овъгда же же въ нашемь ѹвьствѣ ꙁло  болѣꙁньно, рекъше скрьб  пеал  напаст ЙЕ Бог 316а 9 – 316b 2 Сем. гн. ѹвьство, скрьбь, пеаль, напасть