Старобългарски речник
стьствьнъ 
стьствьнъ -ꙑ прил 1. Физически, природен, естествен  тако стрьмь ѹмрьтввъ сꙙ самохотьѭ. ꙗко бесловесънѫ нѣкакѫ  несамовол҄ьнѫ дѹшѫ мꙑ.  стьствънааго стъства ꙁмѣн҄енѫ мꙑ бъхма С 273.14 по двою же дьнью л по трьхъ. стьствънꙑѧ рад тѣлес потрѣбꙑ ослабьꙗѧ схождааше с пештерꙑ.  объхождааше пѹстꙑн҄ѫ. събранꙗ рад саморастѫштхъ мелагр. отъ н҄хъже кръмꙙтъ сꙙ же въ пѹстꙑн҄і отъходьнц С 289.7—8 сце бо стъ ꙁълꙑ корень ть. бѣса лютѣ. ѹвꙙꙁъшꙙѧ вьꙁвѣшаѧ дѹшꙙ.  твортъ вьсего не ꙁнат.  себе  блжьнꙙѧ.  стьствънꙑѧ ꙁаконꙑ.  того самого ꙁведетъ.  обѹна сътвортъ С 411.25—26 2. Телесен, физически владꙑко же сцѣлт стьствьнъіѧ съблаꙁнꙑ. же раꙁдрѣшт страшънꙑѧ ѫꙁꙑ ... же неплодовтѫ ꙁемьѭ. рѫковꙙтьм аб ꙗвт матерь. дѣло твоѧ слꙑ стъ. обꙑамъ съвръшамо С 249.20—21 нъ самъ себѣ ꙁаконъ бꙑвъ.  стьствьнꙑмъ сѫдштемъ наѹенъ. нагъ ꙁбѣже. да господнꙗ не оскврьнтъ мѣста С 365.22—23 3. Естествен, действителен, реален обьште бо цѣсарьств. а не вьнѣ тоѧ жде ьст сꙑнов слово прꙙштамо стъ. не бо н наьномо н прбꙑваѭште. л ѹхѹдѣѭште. мль. нъ стьствьно  самотворьно по стнѣ С 327.21—22 Който се отнася до естеството, до същността.  прьст ѫꙁам сътврьжден бѣахѫ. вѣжд съꙁъдавъш.  цѣл҄тел҄ь стъствънъї дръжмъ бѣаше. не конꙿат свого хꙑтростьнааго дѣла. то л господев отъдате. сьвꙙꙁанъ бꙑстъ. вꙙжꙙ въ облацѣхъ водъ С 431.22 Изч С Гр φυσικός τῆς φύσεως стьствънъ стъствьнъ стъствънъ Нвб естествен ОА ЕтМл БТР АР ЕА Срв естествено нареч