Старобългарски речник
ѹдотворь 
ѹдотворь -ꙗ ср Чудо, чудотворство посълашꙙ к н҄емѹ сълꙑ. ꙗкоже дат мъ еппъ. повѣдавъше мѹ вьса ꙗже о стꙑхъ оцхъ. бꙑвъша ѹдотворꙗ. ꙗже  ꙁѣло слꙑшавъ оть н҄хъ црь обрадова сꙙ.  дастъ мъ еппъ менемь конона С 539.26 вьꙁвѣст же стꙑ еппъ богоьствѹѹмѹ црю костаньтнѹ. отъ ба бꙑвъше ѹдотворь. о бꙑвъшхъ прѣжде го  пр н҄емъ въ херсоньстѣ градѣ С 541.23 Изч С ѹдотвор Нвб чудотворие остар ВА НГер Срв чудотворство ОА ЕтМл БТР АР