Старобългарски речник
ѹдодѣꙗнь
ѹдодѣꙗнь
-ꙗ
ср
Чудо, чудотворство
нъ пеально мъ стъ. ꙗко на благодѣан ловѣкомꙿ на съпасен дѹшамъ прде. праꙁдьнъствѹ сѫботьнѹѹмѹ отъмьштаѭтꙿ. а ѹдодѣаню съпаса не раꙁѹмѣѭтъ
С
396.28
сце с ѹдодѣан хвалꙙтъ. дѣт дарꙑ прносꙙтъ. да вьс дѣлесемъ навꙑкнѫтъ
С
337.29
Изч
С
Гр
ϑαυματουργία
ѹдодѣан
Нвб
чудодеяние
остар
ОА
ВА