Старобългарски речник
ар 
ар -ъ м мн аромъ обрѣтател҄ь ἐνοικηματικός [вар. ἐνοικομαντίαις αἱρετικός] Този, който прави магии деже аще ес. отънѭдѣже аще деш. ꙇл самъ ес вельꙁѣолъ ... л аромъ обрѣтатель ... ѹбо сѧ вьпльщенааго ба ... не ѹта сѧ въ рабѣ бжь семь СЕ 54а 18 арꙑ любѧ φαρμακόφιλος Този, който обича магьосничеството деже аще ес. отънѭдѣже аще деш. ꙇл самъ ес вельꙁѣолъ ... л долескъ. л арꙑ любѧ ... ѹбо сѧ вьпльщенааго ба ... не ѹта сѧ въ рабѣ бжь семь СЕ 54а 16 Изч СЕ Нвб Срв чар ОА БТР АР РРОДД ЕА ДА Чаров ФИ СтИл,РЛФИ