Старобългарски речник
цѣсарца
цѣсарца
-ѧ
ж
Царица, владетелка
цсрца южьскаа въстанетъ на сѫдъ съ мѫж рода сего осѫдтъ ѩ. ѣко прде отъ конецъ ꙁемлѧ слꙑшат прѣмѫдрост соломонѧ
М
Лк 11.31
Срв.Мт
12.42
З
дъщер цръ въ ъсті твоеі. прѣдъста црца о деснѫѭ тебе въ рꙁахъ поꙁлащенахъ одѣна прѣкѹщена
СП
44.10
Срв.
Е26а 10
Изч
М
З
Е
СП
Гр
βασίλισσα
Нвб
Срв
цесарка
остар
РРОДД
цесария
остар
ВА
царица
ОА
ВА
АК
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР
ДА
Царица
МИ
ЙЗах,Кюст.кр