Старобългарски речник
цвѣтьць 
цвѣтьць м Цветец, цветче ꙗкоже цвѣтьцъ прѣдъваратъ прѣдъ овоштемъ. такоже  манастꙑрьско жт. отъходънааго варѣтъ С 284. 22 Образно. а тꙑ лствмъ ꙁакрꙑвъ о с. вьсь сꙙ тамо прѣда. н оть того дебельства болѣꙁн мѣѧ. н къ цвѣтьца въꙁорѹ лесе свого не прѣведꙑ С 335.13 вьсад крьстъ вѣроѭ цвьтѫштъ ... мѹже кръстѹ корен вь ꙁемьѭ въложено бꙑстъ ... мѹже лств бе старост.  цвѣтьць неѹвꙙждꙙ С 352.23 додошꙙ  новосвѣтълꙑѧ благовѣрю подвжьнкꙑ. же дѹхомь господьн҄емь ꙁлатꙑ стрѹѧ. добрꙑѧ цвѣтьцꙙ крьстꙗномъ. обьходьн дѣлател҄е. прѣдобр мѫенц С 57.18 Изч С Гр ἄνϑος цвѣтьцъ Нвб цветец ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА