Старобългарски речник
ѹн҄ень 
ѹн҄ень -ꙗ ср 1. Добро състояние, добър вид дѹховьно стъ. да матъ  око ѹставъ  мѣрѫ ...  ѧꙁꙑкъ стѣнѫ да матъ ...  ходъ вьловьнъ мѣт ... наѱанааго вь стад добрꙑѧ. дѣтѣл. ѹнен҄ бо вьнѣшꙿн҄хъ ѹдовъ. обраꙁъ стъ етеръ дѹшевьнаго ѹстроньꙗ С 497.28 съкаж м кого ловѣка съгрѣшвꙿша ... не поштетъ л самъ ходатаꙗ себѣ. да ꙗвѣ ꙁдрекѫ.  мьн҄ьшааго себе. да бꙑ тъьѭ кꙑмъ ꙁбꙑт мѹ ꙁъла. да л о пльтьнѣѣмь ѹн҄ен. а о дѹховьнѣѣмь беꙁакон С 361.22 2. Установен ред ѡсьнова ꙁемлѭ і прѣбꙑваетъ. ѹненемь твоїмь прѣбꙑваетъ день. ѣко вьсѣ работьна тебѣ СП 118.91 Изч СП С Гр εὐταξία διάταξις ѹнене ѹн҄ен Нвб Срв чинене ОА ВА НГер ЕтМл БТР