Старобългарски речник
ѹень 
ѹень прил притеж Който принадлежи или се отнася до ученика, ученически ꙇ же колжьдо напоꙇтъ. едного отъ малꙑхъ схъ. ашѫ стѹденꙑ водꙑ. токмо въ ꙇмѧ ѹене З Мт 10.42 сего раді  колюбець гъ ꙁьрѧ дръꙁост ѹенѧ съмѫштааше сѧ. любовь ѣвлѣѩ ѭже імѣаше К 3b 30—31 Срв. К3b 8 Изч З К Гр [τοῦ] μαϑητοῦ ѹеніь Нвб ученички, ученишки диал ОА Дюв НГер ЕтМл БТР АР Срв ученически ОА НГер ЕтМл БТР АР