Старобългарски речник
ѹсънѫт 
ѹсънѫт -ѹсънѫ -ѹсънеш св 1. Заспя, отдам се на сън ꙇ въѣдѫ ѣдѫштемъ же мъ. ѹсъпе. ꙇ сънде бѫрѣ вѣтръна въ еꙁеро. ꙇ сконьаваахѫ сѧ  вълаахѫ сѧ М Лк 8.23 З А аꙁъ же ѹсънѫхъ ї съпахъ. въстахъ ѣко гъ ꙁастѫптъ мѩ СП 3.6 въ мрѣ вькѹпѣ ѹсънѫ  поѭ ѣкъ тꙑ гі едіного на ѹпьванье въселілъ мѩ есі СП 4.9 Срв. СЕ73а 23 не даждь во съмѩтене ногꙑ твоеѩ. н да вьꙁдрѣмлетъ хранѩї тѩ. се не вьꙁдрѣмлетъ н ѹсънетъ хранѩїлѣ СП 120.4 ꙁною же въ прѣпладьн бꙑвъшѹ. въꙁлеже мѡус подъ камꙑкомъ велкомъ.  ѹсъпъ повааше С 275.18 сѫштѹ бо велкѹѹмѹ отъцѹ въ хꙑꙁнѣ.  молтвѫ творꙙштѹ къ богꙋ. въꙁдрѣма сꙙ  ѹсънѫ малꙑ С 275.22  того родтел҄емъ сълѹ сꙙ ѹ тѣла прѣбꙑват ѹмъръшааго сна хъ.  на гробѣ ѹснѫт плаѫштемъ С 536.5 2. Прен. Заспя вечен сън, умра доколѣ въꙁнесетъ сѩ врагъ моі на мѩ. пріꙁърі ѹслъші мѩ гі бже моі. просвѣті оі моі еда когда ѹсънѫ во съмръті СП 12.4 Срв. СЕ74а 1  пакꙑ ѹслꙑшат гю бѹ нашемѹ.  помловат раба твоего. ҇мⷬѧ. ѹсънѫвъшааго вь легъкꙑ поко СЕ 58b 22 ѹслꙑша же  крьстꙗнꙑ цѣсарь ѳеѡдѡс о н҄емъ ꙗко ѹже ѹсьпе.  тѫжааше ꙁѣло С 208.12 въ седмьдесꙙтъно  девꙙто лѣто връстꙑ сего їѡанна. свꙙтꙑ отꙿць нашъ сава въ мрѣ ѹсьпе. мѣсꙙца дек҄ꙙмбра въ е҃ С 295.9 прѧхъ  трьсть. да напшѫ свободѫ родѹ ловѣьскѹꙋмѹ. ѹснѫхъ на крьстѣ.  копьмъ прободенъ бꙑхъ вь ребра. тебе рад ѹснѫвъшаꙿго въ ра С 469.26 ѹсъпе раба бжꙗ ана П9 3. Прич. мин. деят. a) Като прил. ѹсъпъ a) κεκοιμημένος Починал многа же тѣлеса ѹсъпшїхъ стъхъ въсташꙙ съ хрьстомъ С 485.28 b) ѹсъпъше м мн οἱ κεκοιμημένοι, οἱ κοιμηϑέντες Тези, които са починали; тези, които са заспали вечен сън; покойниците ѣко тꙑ ес жвотъ. ꙇ вьскрѣшене ѹсопъшмъ гі бже нашъ СЕ 57а 22 пшꙙ солѹнꙗнемъ рее. не велѫ вам не вѣдѣт о ѹсъпьшїхъ да не скрьбте С 488.10 мꙑ жв оставъше.  не постгнемъ ѹсъпьшхъ С 488.13— 14 мена ѹсъпъш(хъ н)кола рабъ бж СН прѣжде ѹсъпъ προκεκοιμημένος Който е починал по–рано послѹша насъ молѧщхъ сѧ тебѣ.  поко дшѧ рабъ твохъ. прѣжде ѹсопъшхъ СЕ 64а 1—2 Срв. СЕ64b 16 М З А СК СП СЕ К С П9 СН Гр ἀφυπνόω ὑπνόω κοιμάομαι ἀποκαϑεύδω ϑνῄσκω ὑπνώσσω ѹсьнѫт ѹснѫт Нвб усна ’заспя’ диал НГер ДА