Старобългарски речник
ѹстрѣлт 
ѹстрѣлт -ѹстрѣлѭ -ѹстрѣлш св Поразя, сразя; прострелям не ꙁнамъ ꙗко хс стъ нъ словесꙑ тѣм ѹстрѣл того отъ кротост. вьꙁꙙ отъ кротост побѣдѫ С 381.13 тако ха боѹбц мъше. прведошꙙ на дворъ арꙿхереѡвъ. тъгда же ѹстрѣл҄енъ бꙑстъ връховьн҄ апостолъ отъврьженїмꙿ С 471.28  аште кръв нашеѧ не пролѣѭтъ. словесꙑ нꙑ ѹстрѣлꙙтъ. бѣжвѣ арꙿхерескꙑ ꙗрост. отъбѣжвѣ кнгъ прѣштеньꙗ С 472.8 гда бо ѹꙁьртъ богатааго ѹбогꙑ. въ многоцѣннѫ одеждѫ одѣна. ѹстрѣл҄енъ бꙑстъ пеальѭ. окаꙗлъ себе С 492.29 Изч С Гр πλήσσω σαγηνεύω Нвб устреля, устрелям, устрелвам ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР Срв у̀стрел ’удар внезапно заболяване ужилване’ м РРОДД