Старобългарски речник
ѹсрьдь 
ѹсрьдь -ꙗ ср Усърдие, старание, прилежание не льма л агг҄елъ га вьседръжтелꙗ смъ аꙁъ. то того рад вѣдѣ.  тогда бо господь мꙙ бѣ посълалъ к тебѣ. скѹст ѹсрьд тво. аште ѹбо ловѣколюбьнѣ. а не ловѣкомъ творш вдѣт млость своѭ С 122.25 въшедъ же свꙙтꙑ отьцъ нашъ вь клѣть.  вдѣвъ ѭ беꙁмльвьнѫ. годѣ мѹ бꙑстъ.  сѣде вь н҄е съ многомъ ѹсрьдмъ С 204.26 съ ѹсрьдьмь προϑύμως, μετὰ προϑυμίας Охотно, с готовност, с желание ꙁъходꙙште ꙁъван къждо  свого домѹ. вѣдꙙтъ ꙁвѣстьнѣ ꙗко дѫтъ на весел.  съ ѹсрьдмъ на пръ прходꙙтъ С 267.7—8 потом же постав  блаженꙑ сава. сокаѭ. варт  слѹжт брат вьсе. прмъ же слѹжъбѫ тѫ съ ѹсрьдмъ  съ радостѭ. слѹжааше вьсѣмъ отьцьмъ С 284.9 он же слꙑшавъше то  прлежꙿно прославвъше ба. мꙿже съ ѹсрьдмъ прѧт стѹѹмѹ васлеѹ мѫеньꙗ вѣньць. сповѣданьмъ о хсѣ С 538.13 Изч С Гр πρόϑεσις προϑυμία ѹсрьд Нвб усърдие ОА ВА ЕтМл БТР АР