Старобългарски речник
ѹпть 
ѹпть -ꙗ ср Опиване, напиване; опиянение въшедъше на обѣдъ.  сѣдъше на трепеꙁѣ въкꙋсвъше вна. да аште добро бѫдетъ. то сладьцѣ пѭтъ отъ н҄его  вьꙁвеселꙙтъ сꙙ.  отъ ѹптꙗ не могѫтъ т въ домꙑ своѧ С 267.12 гда влас женьст ногтꙑ ꙁꙙбом бѣахѫ. пеал рѫгъ творѣахѫ. нъ опакꙑ мꙑслꙙште опакꙑ творте.  ꙗже бѣ лѣпо крꙑт пленцꙙ. тѣм ѹбт (погр. вм. ѹптемь, Север., с. 397, бел. под линия) ѹбоцъ  достонꙑѧ сьмрьт не ѹбвате. нъ беꙁвнънꙑѧ  правьдвꙑѧ мѫте С 397.30 Изч С Гр μέϑη ѹпт Нвб Срв упиване, опиване ОА ВА БТР РБЕ