Старобългарски речник
ѹмолт 
ѹмолт -ѹмолѭ -ѹмолш св 1. Помоля, поискам, замоля тъгда прꙁъвавъ і гъ его гла емѹ. рабе лѫкавꙑ. вьсъ длъгъ тво отъпѹстхъ тебѣ. понеже ѹмол мѧ М Мт 18.32 ЗI А л мьнтъ т сѧ ѣко не могѫ нꙑнѣ ѹмолт отъца моего. ꙇ прставтъ мьнѣ вѧште л дъва на десѧте лећеона анћлъ М Мт 26.53 З А СК Б ꙇ аꙁъ ѹмолѭ отца. ꙇ ного параклта дастъ вамъ. да бѫдетъ съ вам вь вѣкъ М Йо 14.16 З А СК въ тъ день въ імѧ мое въспросте. ꙇ не глѭ вамъ. ѣко аꙁъ ѹмол҄ѭ отца о васъ М Йо 16.26 З А СК повн сѩ гю ї ѹмол ї. не ревьнѹї спѣѭщюем ѫтемь своїмь СП 36.7 ѹмолте же ѣже о мрѣ їлма. ї облье любѩштїїмъ тѩ СП 121.6 стꙑ паулъ ѹмол сѣьцѫ ꙗко да ӱлꙗнѭ прѣжде го ѹсѣкꙿнѫтъ С 14.13  гда сташꙙ прѣдъ анꙿѳупатомъ. ѹмол стꙑ кодратъ слѹгꙑ. да того прьвѣ слѹгꙑ вьведѫтъ С 105.26—27 ѹмол҄енъ же бꙑвъ. пакꙑ по пръвꙑ сꙙ ѧ нъ С 277.3 2. Склоня, убедя съвѣдѣтел҄ь же добрꙑ їѡанъ нашъ прѣподобьнꙑ пастꙑръ. отъ н҄егоже ꙁа памꙙть ѹмол҄енъ бꙑвъ съ горꙑ къ намъ новꙑ с боговдъцъ. снескꙑѧ помлꙑсломъ съшедъ С 277.30 отъ прослѹтꙗ ѹбо же о н҄емъ прѣклонвъ сꙙ.  отъ колонїска града люд. ѹмол҄енъ бꙑвъ. акꙑ на но орѫд того прꙁъвавъ С 280.11 3. Умилостивя, направя милостив тꙑ ес. просвѣщаѩ вꙿсего ка. грѧдѫщааго вь весь мръ. ѹмоленъ бꙑваѩ отъ стꙑѩ брцѧ. ꙇ прснодѣвꙑѩ марѩ. ꙇ вꙿсеѩ нбсънꙑѩ цркве СЕ 93b 4 тъгда же ѹже тъгда. невол҄еѭ ꙗкоже решт. многꙑм молтвам ѹмол҄енъ.  ѹштенъ бꙑвъ. отъ прѣподобьнааго мѫжа ... въꙁдѣвъ о на небо. на многъ асъ прлежно помол сꙙ С 530.19 о н҄емь молꙗаше ба. побѣдт свомъ колюбмъ ꙁълобѫ мѫжа.  многꙑмъ трѹдомъ въꙁможе ѹмолт ба. ꙗкоже цѣлт го С 564.6 М З А СК Б СП СЕ С Гр παρακαλέω ἐρωτάω ἱκετεύω ἀξιόω λιπαρέω δυσωπέω ἐπικάμπτω ѹмолті ꙋмолт Нвб умоля [се], умолявам [се] ОА ВА НГер ЕтМл БТР АР