Старобългарски речник
ѹкорꙁньнъ 
ѹкорꙁньнъ -ꙑ прил Срамен, позорен, оскърбителен відѣхъ осѫжденье етеро. цѣсарствіе проповѣдаѭште. відѣхъ ѹкоріꙁнънꙑмь вѣньцемь. благодѣть свьтѧштѭ сѧ. елі бо распінаемъ цѣсарюетъ К 11а 35 ꙇюдѣі же ѹбо інꙑ внꙑ оставльше. на кръстъ сѧ ѹстръмішѧ. страшънꙑ  ѹкоріꙁнꙑ. прімꙑшлъше съсѫдъ. ꙇ ꙁаконнѫѭ клѧтвѫ К 11а 9 Изч К Гр ἑν τῇ κατηγορίᾳ [τῆς] ἀτιμίας ѹкоріꙁнъ ѹкоріꙁнънъ Нвб укоризнен книж остар ОА ВА ЕтМл БТР АР РРОДД