Старобългарски речник
ѹдьнъ
ѹдьнъ
-ꙑ
прил
Телесен, който се отнася до частите на тялото
владꙑко же сцѣлт стьствьнꙑѧ съблаꙁнꙑ. же раꙁдрѣшт страшънꙑѧ ѫꙁꙑ. же ѹмрьштвен ѹдъно къ жвотьнѣ въꙁъват слѣ. же повелѣт тѣлес поспѣхъ творт дѣтемь
С
249.23
покаꙁане ѹдьное на много прваждаемо потрѣбьнѣ намъ ѹꙗшнꙗт прѣдълежѧштее
ЗЛ
Iб 5
Изч
С
ЗЛ
Гр
τῶν μελῶν
ѹдънъ
Нвб
Срв
уд
м
остар