Старобългарски речник
ѹдавл҄енна
ѹдавл҄енна
-ꙑ
ж
Удушено [от кучета или зверове] животно; мърша
аще кꙿто ѹдавленнѫ. л кръвь скотѭ. не вѣдꙑ ѣко ѹмръло естъ. ꙇл трѣбъно ꙿто беꙁ бѣдꙑ ѣстъ. ҃б҃і недѣл да посттꙿ сѧ
СЕ
104b 19
Изч
СЕ
Нвб
Срв
удавен, удавена, удавено
мин
страд
прич