Старобългарски речник
ѹдавт 
ѹдавт -ѹдавлѭ -ѹдавш св Удуша, задуша, умъртвя [чрез задушаване] аще котораа жена отроѧ ѹдавⷮ҇ в҃ лѣта да пⷦ҇оетꙿсѧ СЕ 103а 17 аꙁъ смъ кѹтонъ. ꙗкоже отъ того въ страхъ многъ въпаст то вьс.  нкомѹ отътол сьмѣт по слънеьнѣѣмъ ꙁаходѣ вьнѣ домѹ свого обрѣст сꙙ. многꙑ бо ѹдавшꙙ. дрѹгꙑѧ же прѣт хотꙙштꙙ въꙁбранꙗахѫ мъ С 53.6 повръꙁъ же  ꙁа вꙑѭ дастъ вономъ вест. ꙗкоже мала го не ѹдавт С 137.12  рее къ попѹ. с не можетъ цѣлѣт. блѫднкъ бо стъ  пꙗнца.  всѣко ѹдавт  матъ бѣсъ С 564.17 бо по прорееню правьднааго. на ѹтрьꙗ прѣжде ꙁорь. нападъ лѫкавꙑ бѣсъ. ѹдав ловѣка того.  тѹ положенъ бꙑ С 564.19 Изч СЕ С Гр ἀποπνίγω πνίγω Нвб удавя [се] ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв Удавник МИ ЙЗах,Кюст.кр