Старобългарски речник
тѣщт 
тѣщт -тѣщѫ -тѣщш несв пѣнꙑ тѣщт ἀφρίζω Излиза ми пяна из устата ꙇ отъвѣштавъ еднъ отъ народа рее. ѹтелю првѣсъ снъ мо къ тебѣ. ꙇмѫштъ дхъ нѣмъ. ꙇ же аште колжъдо метъ і. раꙁбваатъ і  пѣнꙑ тѣшттъ. ꙇ скрьжьштетъ ꙁѫбꙑ свом.  оцѣпѣнѣатъ М Мк 9.18 З А СК онъ же отъвѣштавъ емѹ гла ... прнесѣте  къ мънѣ.  прнѣсѧ  къ немѹ. ꙇ вдѣвъ ꙇ дхъ абе сътрѧсе . ꙇ падъ на ꙁем валѣаше сѧ пѣнꙑ тѣштѧ М Мк 9.20 З А СК паде тѹ пѣнꙑ тѣштꙙ  съкрѹшамъ ꙗкоже вьсѣмъ хꙑтрьцемъ  дѣлател҄емъ.  проїмꙿ вдꙙштмъ бѣжат  оставт старꙿца дного С 553.11 томѹ же ... отъ дха лѫкава пораженъ. наꙙ самовднѣ. рѫцѣ опакꙑ съвꙙꙁѹѧ с ... пьсьскꙑ же. лаѧ.  пѣнꙑ ꙁ ѹстъ тѣштꙙ.  власомъ на въꙁдѹхъ распрострътомъ С 560.8 Изч М З А СК С тѣштт Нвб Ø