Старобългарски речник
трѫбьнъ 
трѫбьнъ -ꙑ прил Тръбен, който е свързан с тръба [образно] ꙇ посълетъ анћлꙑ съ гласомъ велемь трѫбънꙑмь. ꙇ съберетъ ꙁбъранꙑѩ его. отъ етꙑръ вѣтръ. отъ етꙑръ вѣтръ. отъ кнцъ нбсъ до конецъ хъ М Мт 24.31 З А СК Н въꙁіде бъ во вьсклкновенꙑ. гъ въ гласѣ трѫбьнѣ. поте бѹ нашемѹ поіте. поіте црю нашемѹ поіте СП 46.6 Срв.С 478.29—30 Изч М З А СК Н СП С Гр [τῆς] σάλπιγγος трѫбънъ Нвб тръбен ОА ВА Дюв ЕтМл БТР АР