Старобългарски речник
трьблаженъ
трьблаженъ
-ꙑ
прил
Във висша степен [три пъти] блажен
въ врѣмꙙ же ꙁношенꙗ тръблаженааго сакꙗ. постав помошть на пѫт ... множьство мѫжъ много. да въсхꙑтвъше донесѫтъ мошт свꙙтааго отьца нашего саак҄ꙗ
С
208.29
Изч
С
Калка от
гр
τρισμακάριος
тръблаженъ
Нвб
Срв
три
