Старобългарски речник
трѹпъ
трѹпъ
-а
м
Труп, мъртво тяло
ꙇдеже бо аште бѫдетъ трѹпъ. тѹ съберѫтъ сѧ орьл
М
Мт 24.28
З
А
СК
Н
слꙑшавъше ѹенц его. вьꙁѧсѧ трѹпъ его положшѧ въ гробѣ
М
Мк 6.29 З
повелѣшꙙ вльсв трѹпъ го въврѣшт въ ꙗмѫ глѫбокѫ
С
269.7—8
Изч
М
З
А
СК
Н
С
Гр
πτῶμα
трѹпь
Нвб
труп
ОА
ВА
АК
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР
ДА