Старобългарски речник
трѹждат сѧ 
трѹждат сѧ -трѹждаѭ сѧ -трѹждаш сѧ несв 1. Мъча се, измъчвам се кꙿто трѹждаѩ сѧ. ꙇ пррщѧ къ прстанщю семѹ не спаетꙿсѧ СЕ 83b 24 вѣдѫшт бѫд ꙗко аште прдеш то не маш мене вдѣт. да ѹбо не трѹжда сꙙ нъ пае трьп С 299.17  нꙑнꙗ пото сьндохомꙑ сꙙ вьс слꙑшатъ нѣто о крьстѣ ... потꙙште сꙙ трѹждаѭште сꙙ. прѣдъ сѫдꙗм многашꙿд. прѣдъстолꙗ съподобьꙗм С 431.11 2. Трудя се, работя ꙇ о одежд то сѧ пеете. съмотрте крнъ селънꙑхъ. како растѫтъ. не трѹждаѭтъ сѧ н прѧдѫтъ М Мт 6.28 З,А, СК. Срв. Лк 12.27 М З трѹждаѩ сѧ κοπιῶν Който се труди, работещ трѹждаѫщомѹ сѧ дѣлат(е)лю подобаетъ прѣжде отъ плода въкѹст Е 1а 6 3. Полагам духовни трудове в името на Бога, водя мъченически живот не тъьѭ же мьнѣ дꙿномѹ нъ  вьсѣмъ. же мене го рад трѹждаѭтъ сꙙ С 165.27 4. Прич. сег. деят. като същ. трѹждаѭще сѧ м мн a) οἱ χειμαζόμενοι, [οἱ] ἀγωνιζόμενοι Тези, които са подложени на изпитания, нещастия, несгоди дрѹꙁ же ... вь срѣдѫ страданꙗ отъвръгошꙙ сꙙ. ꙗкоже трѹждаѭшт сꙙ въ пѫнѣ.  брѣмена ꙗже мѣахѫ трьпѣнꙗ погѹбшꙙ С 85.25—26 b) οἱ κοπιῶντες Тези, които са измъчени прдѣте кь мънѣ въс трѹждаѭште сѧ. ꙇ обрѣменен. ꙇ аꙁъ покоѭ вꙑ М Мт 11.28 З,А, СК. Срв. СЕ 89b 12 c) [οἱ] ἀγωνιζόμενοι Тези, които са се посветили на Бога  хоштетъ богъ да с въ пльт на ѹвѣтъ.  ѹтврьжден крѣпꙙштмъ сꙙ вѣрꙑ рад.  трѹждаѭштмъ С 295.26 М З А СК Е СЕ С Р Гр κοπιάω σκύλλω πονέω συναγωνίζομαι χειμάζομαι ἀγωνίζομαι Нвб Вж. при трѹдт сѧ