Старобългарски речник
токъII
токъ
-а
м
Място за вършитба, харман
есо рад ц не нѹдм сам прходꙙтъ на жрътвѫ. да тѣхъ л рад вьсѣмъ крьстꙗномъ ꙁаꙁрате. мнте сѫштѫѭ жꙁнь токѹ подобьнѹ бꙑт
С
127.21—22
гда бо прдетъ дѣлател҄ь съ лопатоѭ потрѣбт тока. плѣвамъ льгъкамъ сѫштамъ. ѹдобь вѣтромъ отъносꙙтъ сꙙ. а пшенца тѹ остатъ
С
127.5
Изч
С
Гр
ἅλων
Нвб
ток
диал
ОА
НГер