Старобългарски речник
сѫдьнъ 
сѫдьнъ -ꙑ прил Съден, отнасящ се до съда слава едномѹ бѹ стѹ бесъмрътьнѹ. благѹ  страшꙿнѹ пртѹ мдⷧ҇ѹ. подвгъшюмѹ ѩꙁкъ мо благодѣтьѭ. въꙁгласт глъ сѫдьнъѩ Р II 2.7 дьнь сѫдьнꙑ ἡμέρα [τῆς] κρίσεως, ἡ μέλουσα ἡμέρα, γέεννα Съдният ден, денят на Второто пришествие в християнската религия глѭ же вамъ. ѣко вьсѣко слово праꙁдъно. еже аще рекѫтъ лвц. въꙁдадѧтъ о немь слово. вь день сѫдьнꙑ М Мт 12.36 З А СК амнь глѭ вамъ отърадьнѣе бѫдетъ содомомъ л гоморѣнемь. вь день сѫдънꙑ М Мк 6.11 З.Срв. Мт 10.15 М З ѡ семъ съвръшаетъ сѧ люб в насъ. да дръꙁновене мамъ въ днъ сѫдн Е 37а 16—17 мъногашт на семь жіті пакость творілъ есі. самъ же себе есі створілъ беꙁ отъвѣта. на сѫдънꙑ день К 9а 11 многа же  о сѫдьнѣѣмь дьн съкаꙁова словеса. многа же  о цѣсарьств небесьнѣѣмь С 412.27 нъ  себѣ беꙁ млост сътвор. отьвѣтъ вь сѫдънъ дьнь С 422.22—23 ѣко не аѩ слова въꙁдат вь дьнь сѫдьнꙑ Р II 2.36—3.1 М З А СК Е К С Р Гр [τῆς] κρίσεως сѫдънъ сѫднъ Нвб съден ОА ВА НТ НГер ЕтМл ДА Срв съдебен ВА БТР АР суден остар ВА судебен остар ВА