Старобългарски речник
сътѫжат 
сътѫжат -сътѫжаѭ -сътѫжаш несв 1. Притискам, тълпя се, блъскам се около някого ꙇ рее ѹенкомъ свомъ. да естъ пр немъ ладца народа рад. да не сътѫжаѭтъ емѹ М Мк 3.9 З 2. Застрашавам; вредя, причинявам зло въскѫѭ отърінѫ мѩ ї въскѫѭ сѣтѹѩ хождѭ. егда сътѫжаетъ м врагъ СП 42.2  толко мъ одолѣ. ꙗкоже не тъьѭ ꙁаклют мъ вьсь въходъ въ гръьскѫ ꙁемьѭ. вънъ прѣдѣлъ свохъ. нъ  тѹ мъ сътѫжат.  ї своѧ ꙁемьѧ прогонт ѧ С 566.27 Възпрепятствам, притеснявам, смущавам. нъ отъ дьнешьнꙗго дьне да мльтъ. нкомѹже сътѫжаѭштѹ мѹ С 287.2  добрѣ въ галле гон҄ажаѧ дѣлъ бѣдъ. ꙗкоже не страхѹ сътѫжат вѣрѣ С 445.24 3. Прич. сег. деят. като същ. сътѫжаѩ м ед сътѫжаѭще м мн [ὁ] ϑλίβων, οἱ ϑλίβοντες Потисник [потисници], угнетител [угнетители]; враг [врагове] гі ьто сѩ ѹмьножшѩ сътѫжаѭще мі. мноѕ въсташѩ на мѩ СП 3.2 еда когда реетъ врагъ моі укрѣпіхъ сѩ на нъ. сътѫжаѭштеі мі въꙁдрадѹѭтъ сѩ. аще сѩ подвіжѫ СП 12.5 Срв. СЕ74а 3 спаслъ бо нꙑ есі отъ сътѫжаѭщіхъ намъ СП 43.8 не помѣнѫшѩ рѫкꙑ его. дьнь въ нъже їꙁбаві ѩ іꙁдрѫкꙑ сътѫжаѭштаго СП 77.42 покрꙑ вода сътожаѭщѩѩ (!) мъ. н едінъ отъ ніхъ не іꙁбꙑстъ СП 105.11 4. Прогонвам да бѫдѫть ѣко прахъ прѣдъ лцемь вѣтра.  аⱔг҄лъ гнь сътѫжаѩ їмъ СП 34.5 М З СП СЕ С Гр ϑλίβω ἐκϑλίβω ἐνοχλέω διενοχλέω сътожат Нвб стужа остар ВА Срв стънжен прил диал ЕтМл