Старобългарски речник
съобраꙁьнъ 
съобраꙁьнъ -ꙑ прил Еднакъв по вид, форма с някой друг да нꙑ отъ вѣьнъѩ сьмьрт ꙁбавтъ. въ рабї обраꙁъ сꙙ облѣе. ангельскꙑ владꙑка. пльть прѧтъ богъ слово.  ловѣкъ ꙗвьꙗше сꙙ. съобраꙁьнъ  равностьствьнь оцѹ С 480.10—11 ꙁлаꙁш ожвленъ правꙿдоѭ. аще бо съобраꙁенъ бꙑстъ подобю съмрът самого спса Х IВа 23—24 Изч С Х Гр σύμμορφος σύμφυτος съобраꙁенъ Нвб съобра̀зен, съобразѐн ОА ВА АК ЕтМл БТР АР