Старобългарски речник
съмѣст 
съмѣст -съмѣшѫ -съмѣсш св 1. Смеся; направя, получа смес прклюшѧ же сѧ едн въ то врѣмѧ повѣдаѭште емѹ о галлехъ. ꙇхъже кръвъ платъ съмѣс съ жрътвам хъ М Лк 13.1 З дашѧ емѹ оцътъ пт съ ꙁлъьѭ съмѣшънъ. [!] ꙇ въкѹшъ не хотѣше пт М Мт 27.34 СК Образно. тако тъ ѹбо въ юнѣ врьстѣ трѹждааше сꙙ.  ѹмъ беꙁъ глѹма хранꙙ.  слово неꙁаꙁорьно съмѣшено съ солѭ божьствънѫѭ С 279.28 2. Прен. Съчетая, съединя, свържа нъ вьсе то ноꙁѣ подъложвъ прѣштен съ вьꙁвтмъ сьмѣсвъ. внꙑ скааше како сꙙ бꙑ съ братѭ поꙁналъ С 367.23 соль съ оцьтомь съмѣст ὀξάλμη Направя смес от сол и оцет раꙁгнѣвавъ сꙙ анупатъ. повелѣ соль съ оцътомъ съмѣсвъше полват ранꙑ го С 116.19 Изч М З СК С Гр μείγνυμι ἀρτύω συζεύγνυμι сьмѣст съмѣсіт Нвб смеся [се] ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА смеша [се], смешам [се] диал НТ ДА Срв Смесница МИ Смесица МИ