Старобългарски речник
съкрѹшень 
съкрѹшень -ꙗ ср 1. Вдлъбнатина, разлом  рее да ѩ потрѣблѭ. аще не бі мосі ꙁбъранꙑ его. сталъ въ съкрѹшен прѣдъ німъ. въꙁвратіті ѣростъ его. да не погѹбітъ іхъ СП 105.23 2. Разрушаване, съкрушаване  тꙙжько с сътворвъше о съкрѹшенї кѹмра свого С 35.20 нъ владꙑьскꙑ вамъ ꙗко ѹбогомъ хлапомꙿ. велꙙштѹ вьꙁꙙт сꙙ вѣьнꙑмъ вратомъ.  прѣставьн  съкрѹшен С 465.13 раꙁгнѣвавъ же сꙙ кнꙙꙁъ о съкрѹшенї богъ свохъ. повелѣ меемъ сѣшт свꙙтꙑѧ С 180.24 Прен.Болка, рана. гі млостѭ  щедротам твом. ꙇцѣлѣѩ съкрѹшенѣ дшъ ꙇ тѣлесъ нашхъ СЕ 27а 5 3. Нещо счупено, строшено; повреда сътрѩсе ꙁемлѭ і съмѩте ѭ. ї сцѣлі съкрѹшенъѣ еѩ ѣко подвіжа сѩ СП 59.4 Изч СП СЕ С Гр σύντριμμα συντριβή κατάκλασις ϑραῦσις съкрѹшен съкрѹшенъ Нвб съкрушение книж остар ОА ВА ЕтМл АР Срв съкрушаване НГер крушение книж ОА ЕтБАН