Старобългарски речник
стѹдьнъ
стѹдьнъ
-ꙑ
прил
Срамен, позорен, отвратителен
да с ꙇм омꙑѭ стѹдънаа дѣла
СС
Iа 10
ꙇ естънааго т ꙁнаменѣ отъвръгъше мѧ. стѹдъна ꙇ мръꙁъка
СЕ
78b 2
понеже льстѧште сѧ мнѧтъ пасхѫ творіт. ꙇбо стѹдъноѭ волеѭ. опрѣснъкꙑ ѣдѧтъ ні обрѣꙁані срьдьці
К
7а 18
ꙗкоже бо пае вьсѣхъ стѹдьнꙑхꙿ дѣлъ. веланьꙗ гнѹшаатъ сꙙ бъ
С
545.11
на стѹднѫ съврат сꙙ мꙑсль
С
559.23
Изч
СС
СЕ
К
С
Гр
ἀναίσχυντος
стѹдънъ
стѹднъ
Нвб
студен
остар
ВА
Срв
стиден
остар
ОА
Дюв
АР