Старобългарски речник
страдань 
страдань -ꙗ ср 1. Страдание, болка, мъка вдѣвъ хъ їѡсфъ ... не обнаж меа. н въ тьмнц ꙁатвор ... н прснааго брата веньꙗмна страданꙗ. нъ вьсе то подъ ноꙁѣ подъложвъ прѣштен съ вьꙁвтмъ сьмѣсвъ С 367.22 мноꙁ бо мѫж богат ножьноѭ болѣꙁнѭ болꙙште. не могѫште сътръпѣт. страданьꙗ  болѣꙁн враевьнааго цѣл҄еньꙗ С 556.25 Лишение. не тъ бо стъ трьпѣлвъ же трѣбован недоматъ. нъ мѣѧ обл. т въ страдан трьпꙙ С 92.30 2. Мъченичество, подвиг за вярата дрѹꙁ же пакꙑ въ подвгъ вьлѣꙁъше. воле же не могѫште до коньнꙑ болѣꙁн сътрьпѣт. вь срѣдѫ страданꙗ отъвръгошꙙ сꙙ С 85.24—25 же прѣбꙑвъ по страдан стꙑхꙿ.  вьсе спрьва дож  до коньца С 271.24 богъ. не хотꙙ сьмрьт грѣшънꙑмъ. нъ обраштеню  жꙁн. не вьсѹе н вътъште толкааго страданьꙗ С 529.7 Изч С Гр ἄϑλησις μόχϑος τὰ δεινά ἀλλοτρίωσις страдан Нвб страдание ОА ВА АК НГер ЕтМл БТР АР ЕА Срв страден прил НТ БТР ДА