Старобългарски речник
стенат
стенат
-стенѭ
-стен҄еш
несв
1. Стена, охкам, въздишам
а он стенаахѫ
С
388.11—12
того дѣл҄ьма стен҄. того пла
С
406.1
онъ бо стенат трꙙст сꙙ осѫжденъ бꙑстъ
С
483.30
Образно.
просꙙ божꙗ строꙗ. да некл раꙁѹмѣѭтъ народ. тако стен҄ѫштѹ львѹ. отвор ꙁвѣрокръмьнкъ пакꙑ. ꙁде нъ львъ прпаде
С
166.27
2.
Прич. сег. деят. като същ.
стенѫщ
ж
ед
стенѫще
м
мн
στενάζων
Стенещата; стенещите хора
помлѹ стен҄ѫштѫ вьсеѭ дѹшеѭ
С
392.3
поклонꙙтъ сꙙ стен҄ѫште
С
504.17
Изч
С
Гр
στενάζω
στένω
Нвб
стена, стеня
остар
ОА
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР
ЕА
ДА