Старобългарски речник
спѣшень 
спѣшень -ꙗ ср Старание, стремеж, усърдие много спѣшен творѣаше въгаждат богꙋ С 281.5 вьсе спѣшен творꙙ отъ славꙑ въ славѫ С 289.5 дꙗконса ѹбо много творѣаше спѣшен. того вѣрѫ прѣложт С 298.4  много спѣшен сътворвъ. на свꙙштен пршъдъша. прнѹд прт  цѣловат С 288.15 полагат спѣшень τίϑημι σπουδήν Грижа се, внимавам, старая се по вьса же лѣта ... много полагааше спѣшен. рѣво же дръжат  велан прѣобдѣт С 279.18 С Гр σπουδή спѣшен Нвб Срв спешение остар НГер ОА