Старобългарски речник
скѫдьльнкъ 
скѫдьльнкъ м 1. Грънчар ѹпасеші ѩ паліцеѭ желѣꙁноѭ. ѣко съсѫдꙑ скѫдельніка съкрѹші СП 2.9 2. Стомна, глинен съд, съд за вода ꙇ посъла дъва отъ ѹенкъ свохъ.  гла ма дѣта въ градъ  сърѧштета вꙑ лвкъ. въ скѫдьльнцѣ водѫ носѧ. по немь дѣта М Мк 14.13 З. Срв.Лк 22.10 Изч М З СП Гр κεραμεύς κεράμιον скѫдельнікъ скѫдольнкъ Вж. при скѫдьлъ, скѫдълъ Нвб