Старобългарски речник
сквара
сквара
-ꙑ
ж
Жертвен дим, получен при жертвоприношение чрез изгаряне на животни
помоꙁ мнѣ грѣшнѹѹмѹ. отътвръгн мꙙ отъ скварꙑ гнꙋсънꙑѧ. отъ лъжементꙑхъ богъ. отъ прѣльст хъ
С
160.20
бѣсъ нколже не мѫтъ сꙙ тацѣм мѫкам. нъ жрътвъ скваръ трѣбѹтъ непоспѣшънъ жрътвъ
С
158.22
Изч
С
Нвб
сквара
ВА