Старобългарски речник
срѣь 
срѣь нареч съюз 1. Сиреч, с други думи, тоест ꙇ вдѣвъше еднꙑ отъ ѹенкъ его. нестама рѫкама. с рѣь не ѹмьвенама ѣдѫштѧ хлѣбꙑ ꙁаꙁьрѣахѫ М Мк 7.2 З тѣмже ѹбо въꙁносмъ жрътвѫ хвалѣ внѫ бв сїрѣъ плодъ ѹстнамъ. сповѣдаѫщем сѧ мен его Е 34а 16 по срѣдѣ еѩ обѣсіхомъ органꙑ нашѧ. сірѣъ псалтꙑръ. ꙇ гѫслі К 7а 32—33 Срв. С418.23 2. Като съюз. Свързва съчинени пояснителни изречения: сиреч ꙿто глаголаахѫ не пш цръ ждовъскъ. с рѣь не каж стнꙑ С 403.16 М З Е СП К С Гр τοῦτ᾿ ἔστιν ἀντὶ τοῦ δῆλον срѣъ сїрѣъ сірѣъ с рѣь Нвб сиреч ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР