Старобългарски речник
рѫковѧть 
рѫковѧть - ж 1. Ръкойка, сноп ходѩштї хождаахѫ. ї плакаахѫ сѩ метаѭште сѣмена своѣ. грѩдѫште же прідѫтъ. радостіѭ вьꙁемлѭште рѫковѩт своѩ СП 125.6 еѭже не їсплън рѫкꙑ своеѩ жьнѩ. н лона своего събраѩ рѫковѩт СП 128.7 Образно. же неплодовтѫ ꙁемьѭ. рѫковꙙтьм аб ꙗвт матерь. дѣло твоѧ слꙑ стъ. обꙑамъ съвръшамо С 249.29 2. Длан, ръка аште невол҄еѭ бꙑсте сꙙ покланл. льжа б бꙑла мо сънъ. а бꙑ не проста стала моꙗ рѫкоѧть С 368.6 Изч СП С Гр δράγμα рѫкоѧть рѫковꙙть Нвб Срв ръкавадка, ръкоятка диал ОА НГер ДА ръкойка, ръкатка диал ОА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА