Старобългарски речник
рьвьнвъ
рьвьнвъ
-ꙑ
прил
1. Ревностен, усърден
днъ стъ бъ. ревьнвъ сꙑ. огн҄ь попал҄ѣѧ врагꙑ своѧ. же кѹмрꙙ ьтѫтъ акꙑ бгꙑ. бѣсомъ жьрѫтъ
С
28.28
рьвьнвꙑ
м
ед
Ζηλωτής
Ревностният, Усърдният — прозвище на Юда Тадейски, един от дванадесетте Христови апостоли
бѣ юда дрѹгꙑ ѹенкъ. рьвьнвꙑ наремъ
С
410.15
оного отъ доброст намѣн юда рьвнвъ
С
410.18
2. Враждебен, свадлив
ѡтд. вꙿсѣкъ демонъ нестꙑ ... бестѹденъ. ръвьнвъ. неѹстроенъ
СЕ
54а 21
Изч
СЕ
С
Гр
ζηλωτής
φιλόνεικος
ревьнвъ
ръвьнвъ
рьвнвъ
Нвб
Срв
ревнив
ОА
ВА
ЕтМл
БТР
АР
ДА