Старобългарски речник
роꙁга 
роꙁга -ꙑ ж Клонче, ластар, лозова пръчка ѣкоже роꙁга не можетъ плода творт о себѣ. аште не бодетъ на лоꙁѣ тако  вꙑ М Йо 15.4 З А СК аште кто въ мьнѣ не прѣбѫдетъ. ꙇꙁвръжетъ сѧ вонъ ѣкоже роꙁга  ꙇсъшетъ М Йо 15.6 З А СК вьсѣкѫ раꙁгѫ не творѧштѫѭ плода. ꙇꙁъметъ ѭ М Йо 15.2 З Образно. покрꙑ горꙑ сѣнь его. ї лоꙁье его кедрꙑ бжѩ. прострѣ роꙁгꙑ его до мѣрѣ. і до рѣкꙑ отърасл его СП 79.12 Изч М З А СК СП Гр κλῆμα раꙁга Нвб розга̀ диал Дюв НГер ДА