Старобългарски речник
ратьнъ 
ратьнъ -ꙑ прил същ ратьн м мн οἱ ἐναντίοι, οἱ πολέμιοι Противниците, враговете, неприятелите дꙿного же тъьѭ оставшꙙ бе ьст ... же абе протвѫ болѣꙁн не сътрьпѣвъ. къ ратънꙑмъ ѹбѣже С 93.9 ꙗкоже се сꙑнове ꙙст. въꙁбранѣѭште нашествꙗ ратънꙑхъ С 94.22 сꙑнꙑ пртворвъ обоѭдѹ несѣкомааго камꙑка. на ереткꙑ  на ратьнꙑѧ. стꙑхъ оцъ ковьегꙑ С 543.5  рее мъ мръ вамъ.  мръ дарьствѹѭ вамъ ... с же мръ вьсꙙ повне ратьнꙑѧ. подъ вашꙙ ногꙑ С 502.13 Изч С ратънъ Нвб ратен остар поет ОА ВА ЕтМл БТР АР РРОДД