Старобългарски речник
раслабѣт 
раслабѣт -раслабѣѭ -раслабѣш св 1. Отслабна, обезсиля се, остана без сили отъшъдꙑ же братъ пѫтьмъ ꙁаблѫдвъ  ꙁѣло сꙙ съкрѹшвъ. въꙁврат сꙙ трет дьнь гладъмъ мърꙑ.  раслабѣвъ С 291.14 2. Парализирам се, схвана се напрасно свѣштꙙ ѹгасошꙙ.  рѫкꙑ мѫꙙштхъ слѹгъ раслабѣшꙙ С 110.16 въ дрѹгꙑ же пакꙑ юноша нѣкъ отъ бѣса насл҄енъ обѣма ногама раслабѣ С 518.19 тѫ же мѹ хѹлѫ въꙁглаголавъшѹ о стнѣ. раслабѣ мѹ абь тѣло.  прѣдано бꙑ прьвѹѹмѹ ѹмръштвеню С 563.22—23 Изч С Гр ἐκλύομαι παραλύομαι Нвб Срв разслабя, разслабвам, разслабям ’отпусна, отслабя, разслабя’ диал ОА ВА НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА