Старобългарски речник
раꙁлѫат 
раꙁлѫат -раꙁлѫаѭ -раꙁлѫаш несв Разделям един от друг, разлъчвам тѣмь же юже нѣсте дъва нъ една плътъ. еже (ѹ)ѹбо бъ съета лвкъ да не раꙁлѫаатъ М Мт 19.6 ЗI, А. Срв. Мк 10.9 М З ꙇ съберѫтъ сѧ прѣдъ нмь вьс ѩꙁꙑц. ꙇ раꙁлѫтъ ѩ дрѹгъ отъ дрѹга. ѣкоже пастꙑръ раꙁлѫаатъ овъцѧ отъ коꙁьлштъ М Мт 25.32 З А СК же дѣлател҄ь добрꙑ раꙁлѫаѧ дѹхомъ стꙑмъ плѣвꙑ пꙿшенцꙙ. хлѣбъ небесъскꙑ С 143.20 М З А СК С Гр χωρίζω ἀφορίζω Нвб разлъчвам [се], разлъча [се], разлъчам [се] остар диал разлуча [се] книж остар ОА ВА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА