Старобългарски речник
раꙁгнѣват сѧ 
раꙁгнѣват сѧ -раꙁгнѣваѭ сѧ -раꙁгнѣваш сѧ св Разгневя се, разсърдя се ꙇ слꙑшавъ цср тъ раꙁгнѣва сѧ  посъла воѩ своѩ. погѹб ѹбцѧ тꙑ. ꙇ градꙑ хъ ꙁажьже М Мт 22.7 ЗI, А. Срв. СЕ 106а 25 раꙁгнѣва же сѧ  не хотѣаше вънт М Лк 15.28 З А СК Б бже моі отърінѫлъ нꙑ есі.  раꙁдрѹшілъ нꙑ есі. раꙁгнѣвалъ сѩ есі  помловалъ нꙑ есі СП 59.3  раꙁгнѣвавъша сꙙ мѫтелꙗ. повелѣста ꙁвлѣшт ѧ.  ꙁвꙙꙁавъше ѧ вест на брѣгъ морѣ С 79.21 раꙁгнѣвашꙙ же сꙙ тьмньн страж.  раꙁгнѣвавъше сꙙ вьведошꙙ хъ пае вьнѫтрь С 134.4, 5 раꙁгнѣвавъ же сꙙ кнꙙꙁъ. повелѣ раꙁдърат рꙁꙑ хъ С 176.20—21 то слꙑшавъшꙙ отъ н҄ею старѣшнꙑ влъшьскꙑѧ. раꙁгнѣвавъшꙙ сꙙ ꙁѣло С 260.7 тъгда же  вꙑ раꙁгнѣвасте сꙙ. акꙑ лс сѫште еуагг҄елскꙑхъ ѹен раꙁѹма С 312.16 раꙁгнѣват сѧ дѹхомь ἐμβριμάομαι [ἀναζωπυρέομαι] τῷ πνεύματι Разгневя се  вдѣвꙑ  плаѫшт.  пршъдъше на ждꙑ раꙁгнѣва сꙙ дѹхомь.  смѫт сꙙ С 315. 19—20 гда прѣдь смъ малꙑ скааше тꙑ съкаꙁанꙗ реенꙋмѹ. гда бо дѹхомъ раꙁгнѣва сꙙ. тъгда  мол сꙙ С 317.3 М З А СК Б СП СЕ С Гр ὀργίζομαι ϑυμόομαι ἀγανακτέω παροξύνομαι χολέω πίμπλαμαι ϑυμοῦ ὑπερζέω τῇ χολῇ [вар. ὑπερζέω τῷ ϑυμῷ] ϑυμομαχέω φρυάσσω σκελίζομαι раꙁъгнѣват сѧ Нвб разгневя се, разгневявам се ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА