Старобългарски речник
прѣтьмьнъ
прѣтьмьнъ
-ꙑ
прил
Претъмен, изключително тъмен
прѣскръбьнааго того ѹмл҄енааго обладанꙗ вражꙗ. мрьенꙗ прѣтьмнааго мрака. овъ хъ къ бѹ глаголааше. рѣва адова вьпл҄ь мо ѹслꙑша гласъ мо
С
461.19
Изч
С
Гр
πανέσπερος
прѣтьмнъ
Нвб
претъмен
ОА
