Старобългарски речник
прѣпьрѣнь 
прѣпьрѣнь -ꙗ ср довольнъ на прѣпьрѣнь ἱκανὸς πεῖσαι Способен да убеди, който е в състояние да покаже нещо акꙑ вьсе ѹправвꙿ о процѣѣмь раꙁлѣнтъ сꙙ. полагаатꙿ сѭ пртѫ довьльнѫ на прѣпьрѣн ꙗко дѣвьство аште  вьсе матъ. добра же же отъ млост бꙑваатъ. аште стъ праꙁдъно съ блѫднкꙑ жденетъ сꙙ  съ бѹм С 371.19 Изч С прѣпьрѣн Нвб Срв препиране ОА НГер ЕтМл АР препирня ж ОА АК НТ ЕтМл БТР АР