Старобългарски речник
прѣпрат сѧ
прѣпрат сѧ
-прѣпраѭ сѧ
-прѣпраш сѧ
несв
словесꙑ прѣпраѩ сѧ
ὁ λογομάχος
Този, който се препира; този, който спори [оспорва]
съ страхомъ с господнѹ покор сꙙ. словесꙑ бо прѣпраѧ сꙙ не прꙗꙁнвъ робъ. нъ ꙗвѣ сѫпьрꙿнкъ
С
328.15
Изч
С
Вж. при
прѣпратI
Нвб