Старобългарски речник
прѣнемагат 
прѣнемагат -прѣнемагаѭ -прѣнемагаш несв 1. Падам духом, отслабвам духом, изгубвам смелост послѣдь же плодъ мренъ ꙇсходатаетъ. скѹшенемь отъ него. не прѣнемага. о тѣхъ ѩже маш сърѣтат скръб СЕ 88b 17 2. Пренебрегвам, небрежен съм към нещо [някого] сне не прѣнемага. конецъ ѣко на гѣ твръда. г҃. ѡ саѧ Е 30а 11 аще бо къꙇ къ малъ прѣнемагаѩ (...)ѧ щетꙿ сѧ (ѹдобь раꙁортсѧ  бѫдеть плѣнень. ꙁнаменїемь ꙁлаго  лѫкаваго ꙁмїа) Р IV 1.25 Изч Е СЕ Р Гр ὀλιγωρέω Нвб пренемагам диал ДА