Старобългарски речник
прѣложт 
прѣложт -прѣложѫ -прѣложш св 1. Пренеса, преместя потомꙿ же бж прѣподобьнꙑ свꙙттел҄ь ... ѹ пештерꙑ прѣлож ьстъно го тѣло С 532.10 Образно. любовь всѭ. своѭ. да прѣложмъ къ нбсънꙑмъ. н малꙑ въꙁвратмъ сѧ вьспѧть СЕ 91а 1 2. Превърна, претворя, променя гі схе бже нашъ. прѣложе водѫ въ вно СЕ 14а 23 Срв. С480.25 а еже вь аш се. драгѫѭ крьвь ха твоего прѣложь дхомь стꙑмь твом(ь) СС IIIа 14 Срв. ССIIIа 11 не нꙑнѣ постꙑдітъ сѧ іѣ..въ. ні нꙑнѣ ліца прѣложітъ ꙇлъ К 1а 10 нъ обае їѡсфъ пеал велкꙑ на млость прѣложвъ. падъ на вꙑ брат С 364.26 поꙿто не прѣлож юдꙑ на добро С 413.27—28 дрѣвѣнꙑ врѣдъ на съпасъ прѣложвъ С 430.22 3. Употребя, приложа горко сладько сътворвъ ловѣьно. на цѣлбѫ прѣложвъ. сьмрьтьно стрѣкало на н҄ѫ сьвратвъ С 430.20 4. Преведа от един език на друг да прѣложьше ... же лежть грькꙑ МЛ В 16 СЕ СС К С МЛ Гр μεταποιέω μεταβάλλω μετατίϑημι διαλλάσσομαι μεταχαλκεύω [вар. μεταχλευάζω] прѣложіт Вж. при прѣлагат Нвб