Старобългарски речник
прогонт 
прогонт -прогонѭ -прогонш несв Прогонвам, изпъждам, изгонвам дѹс лѫкавьн прогонм бꙑваѭтъ. ꙁемьнї на небеса вьсходꙙтъ. сѫшт вь адѣ свобожден бꙑваѭтъ отъ ѫꙁъ дꙗвол҄ь С 479.21 толко бо даръ дастъ сꙙ мѹ. ꙗкоже мѹ словомъ въскорѣ прогонт нестꙑѧ дхꙑ С 531.24 побѣднкъ бо кръстъ. дноѭ ѹбо подрѫженъ. прсно же бѣсꙑ прогонꙙ С 428.1—2  тѹ мъ сътѫжат.  ї своѧ ꙁемьѧ прогонт ѧ. же побѣжден от н҄его мꙿноголнѣ.  не могѫште протвт сꙙ. протвѫ одръжꙙшт го слѣ С 566.28 Образно. ѡ болѣꙁн дш корен нераꙁормо. вѣрѣ ѹтелю. благоьстю съмотрен. ѡ болѣꙁн огн҄ дѹше прогонꙙшт.  потꙑ кръштенꙗ росꙙшт С 313.13—14 бѣжмъ кꙑенꙗ  славꙑ. мже стнꙑ постжен прогонмо стъ С 340.13— 14 вдꙙ себе отъ многꙑ благꙑѧ дѣтѣл мѫжа  правьднааго жтꙗ на мноꙁѣ прогонма. въста на н҄ь С 514.21—22 прогонт недѫгꙑ Изцелявам, лекувам, давам изцеление есе мѫжь вьстокъ мꙙ го. днѣмъ словомъ отъгонꙙ страст. дноѭ бесѣдоѭ прогонꙙ недѫгꙑ. же бꙑстъ мѫжь пророкъ сльнъ дѣломъ  словомъ С 476.12 Изч С Гр διώκω φυγαδεύω ἀποσοβέω τροπόομαι [вар. τρέπω] Нвб прогоня, прогонвам ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА