Старобългарски речник
проводт 
проводт -провождѫ -проводш св несв 1. Съпроводя, придружа някого дьнесь же боголѣпьно. въкѹпѣ же  храбъръскꙑ  владꙑꙿскꙑ. съходтъ на ада  на сьмрьть ... власт владꙑьств. господьств слъ  прѣстолъ. шестокрлатьць многоотꙑхъ. небесъскꙑхъ новъ проводꙙштꙙѧ. ꙗко свого господа  цѣсара С 463.20 грꙙдетъ ꙗко бъ.  сꙑнъ ю. нъ да сꙿ н҄мъ сьндемъ. нъ да с н҄мъ лкъствѹмъ. нъ да въꙁграмꙿ сꙙ. нъ да потъштмъ сꙙ. нъ да проводмъ. нъ да въспомъ. нъ да подвгнемъ сꙙ богѹ прѣмѣнꙑ къ ловѣкомъ вдꙙште С 460.1 2. Изпратя, проводя някого някъде вовода же вьсѣдъ въ корабь хотѣаше прѣт къ антнопол҄. жде стꙑ савнъ провожденъ бѣаше С 150.14 Изч С Гр προπέμπω Нвб провождам, проводя ОА ВА НГер ЕтМл БТР АР ДА